Tussen verschrikkelijke, actuele beelden en krantenkoppen, kwam ik een paar weken geleden dit plaatje tegen op facebook. Ik heb ‘m meteen gedeeld. Ik deel niet zo vaak dit soort dingen (of mijn uitgesproken mening) op facebook en ik ben het al helemaal niet zo vaak zó volkomen eens met iets, maar hier valt gewoon geen speld tussen te krijgen:
“If your religion requires that you hate someone, you need a new religion.” / “Als jouw religie vereist dat je iemand haat, dan heb je een nieuwe religie nodig.”
Ik heb het nooit begrepen, dat geruzie over religie en ik ga het ook niet oplossen binnen een blogpostje, maar met al die verschrikkelijke beelden op mijn netvlies, moet ik toch ook even mijn ei kwijt.
‘Islam zal de overheersende godsdienst worden’ hoor ik mensen met angst en beven in hun stem zeggen. Nou, en?! Ik zie het verschil tussen het katholicisme en de islam niet. Een paar extreme katholieken hebben in de geschiedenis net zulke verschrikkelijke dingen gedaan als een paar extreme moslims nu. Religie is in de kern goed (bedoeld), de regels vaak heel sociaal en barmhartig. Haat hoort er in ieder geval niet in thuis. Het kwaad schuilt altijd in het extremisme.
Laten we vooral niets tegen een religie hebben, maar laten we heel bang zijn voor intolerantie en het ontnemen van de vrije keuze. Iedereen die een religie aanhangt zou dit uit vrije wil moeten kunnen doen. We zouden een voorbeeld kunnen nemen aan de Amish waarbij jongeren tot hun zestiende officieel niet onder de kerkregels vallen. Na hun zestiende en na hun eventuele rumspringa (een jaar waarin ze alles mogen doen wat God verboden heeft), mogen ze kiezen of ze tot de Amish willen toetreden of niet. Zie hier een interessant ooggetuigenverslag in HP/De Tijd.
Zelf ben ik religieus opgevoed. Mijn opa was predikant en mijn ouders deden ook een goede poging ons wat van het christendom mee te geven. We hadden Joodse vrienden, en mijn ouders kwamen erg graag in Turkije en Marokko. Ze waren niet fanatiek met godsdienst en ook niet kieskeurig. Zo hebben we na een verhuizing rond mijn zevende jaar een beetje rond-geshopt en zijn we bij verschillende kerken geweest. Bijvoorbeeld bij de katholieke kerk waar ik, als ik het mij goed herinner, mijn eerste slokje wijn op heb. Uiteindelijk zijn we een paar jaar blijven hangen bij het Leger des Heils. Het was de enige periode in mijn jeugd waarin we trouw elke zondag naar de kerk gingen. Anders eigenlijk alleen met de Christelijke feestdagen.
Helaas betekende het Leger des Heils voor mij dat ik een uniform moest dragen, ik was namelijk jeugdsoldaat. Het uniform was al snel te krap, het was warm in de zomer, koud in de winter. Het veel te dunne, veel te strakke elastiekje van mijn jeugdsoldatenhoedje sneed in mijn kin. Het is natuurlijk jammer dat dit mijn associaties zijn met een gemeenschap die zoveel goed doet. Het idee was in ieder geval goed en heeft mijn (ik durf te zeggen) ruimdenkende kijk op religie bepaald.
Dus ja, lieve mensen, mijn mening: of het nu een hoofddoek is, een keppeltje of een hoedje, het maakt helemaal niets uit. Of moslimvrouwen nou een abaya dragen of gereformeerde vrouwen een rok, wat is het verschil? Laten we het in ieder geval over een ding eens zijn: Als religie vereist dat je iemand haat, dan heb je een nieuwe religie nodig.
Rondom het mozaïek staan bankjes. Een van de banken is opgeëist door een man, een man met een hond. Ik weet niet hoe hij heet, maar voor het gemak noem ik hem Fred.
Diana Albrink 