Amsterdam is een erg populaire stad, vooral als weekendbestemming voor onze jonge, wilde mede-Europeanen. Dat is natuurlijk fijn voor de economie en de werkgelegenheid, maar niet zo fijn als je – zoals ik vorige week – een nacht op een hotelkamer aan het Damrak door moet brengen. Maar dat is een ander verhaal.

Een paar weken geleden moest ik op een maandag naar Napels. Er was maar één directe vlucht die maandagmorgen en dat was een Transavia vlucht. We stonden om 11 uur op de planning en ik was ruim op tijd op Schiphol. Gelukkig maar, want ik heb nog nooit zo’n lange rij voor de security gezien. De rij stond bijna tot aan de incheckbalies. Maandagochtend tussen 9 en 10 is blijkbaar spitsuur op Schiphol.

Eenmaal in het vliegtuig keek ik eens om mij heen en moest concluderen dat bijna iedereen op deze vlucht was wezen feesten in Amsterdam en dat waarschijnlijk een kwart van hen nog steeds dronken en/of stoned was. De drie heren aan de andere kant van het gangpad in ieder geval wel, die kwamen zo te zien (en zo te ruiken) zo uit de binnenstad van Amsterdam rollen.

Iedereen zat op z’n plek, alle bagage was met veel pijn en moeite opgeborgen en stewardessen liepen heen en weer met tellers. Onze vertrektijd kwam en ging. Rond kwart over elf vertelde de piloot dat we een kleine vertraging hadden omdat er een instrument stuk was, maar dat dat nu vervangen was. Dat vind ik nooit zo’n geruststellende boodschap, maar goed, liever een nieuw instrument dan een kapot instrument natuurlijk.

‘Maar,’ ging de piloot verder, ‘het probleem is dat op de passagierslijst staat dat we 135 mensen en 2 baby’s aan boord moeten hebben en we hebben 136 mensen en 2 baby’s aan boord’.

Nou, dat wilde ik al helemáál niet horen! Is het een verdwaalde toerist of een terrorist? De spanning in het toestel was te snijden. Gelukkig was het mysterie snel opgelost: er stonden twee mensen met dezelfde naam op de lijst.

We konden vertrekken. Alles bij elkaar hadden we maar een vertraging van hooguit 20 minuten. Niet slecht.

We vlogen hoog over Europa, ik had een koptelefoon op, muziekje aan en ik zat vrolijk weg te tikken op mijn laptop tot ik gefluit, geroep en gegil achter me hoorde. Het hele middengedeelte van het vliegtuig was in rep en roer want iemand was flauw gevallen in het gangpad. Stewardessen waren vervolgens druk in de weer met een zuurstofmasker en een EHBO kit. Het bleek om een jongeman te gaan die er verder uitzag alsof hij in de bloei van zijn leven was, het was dus aannemelijk dat hij iets te hard gefeest had dit weekend. Een vrouw van middelbare leeftijd – zijn moeder of een Italiaanse cougar met moederlijke gevoelens – heeft zich de rest van de vlucht over hem ontfermd en een vochtig doekje tegen zijn voorhoofd gehouden.

We zijn uiteindelijk zonder verdere calamiteiten in Napels aangekomen, en ook Napels hebben we overleefd. Maar, mocht je zelf op een stedentrip binnen Europa gaan, vertrek dan niet op een maandagochtend uit Amsterdam maar pak een vlucht op woensdag bijvoorbeeld, en ga op een maandag terug naar Amsterdam.