Er zijn ook veel verhalen (van dates) die het boek New York in 40 dates niet hebben gehaald. Schrijven is schrappen. Kill your darlings. Ik wil hier een paar van deze verhalen alsnog met je delen.

Niet zo bruisend

New York, januari 2009

Ik heb een hele leuke champagnebar ontdekt. Dat is het meest positieve dat ik over deze date kan zeggen. De bar heet Flute en zit op 40 East 20th Street in New York. Het is een donkere zaak en je waant je in een andere tijd zodra je binnenstapt. Het doet me denken aan de jaren ’20, met een Art Deco interieur, kleine nisjes, leren fauteuils en rood pluche banken. En veel champagne uiteraard.

De date heet Robert en hij is advocaat. We hebben al snel afgesproken om wat te gaan drinken, ook al hebben we nog maar weinig contact gehad via de e-mail of de telefoon. Dat was misschien een vergissing, misschien hadden we wat meer tijd in de voorbereiding moeten steken.

Ik kom aanlopen en ik ben duidelijk niet wat Robert had verwacht. Ik vermoed dat hij mijn profiel – het gedeelte van ‘grote vrouw’ en ‘echte Viking’ – niet gelezen heeft. Robert doet weinig zijn best, of is er niet goed in, om zijn teleurstelling te verbergen. Dat begint dus meteen al goed. Ik ben gelukkig ook niet ondersteboven van Robert – die er verder prima en vooral gemiddeld uitziet met zijn 1,80 meter, normaal postuur, kort bruin haar en bruine ogen – dus zo hard komt zijn teleurgestelde blik nou ook weer niet aan. Het enige wat ik op dat moment denk is dat het lastig moet zijn, als je advocaat bent, wanneer je je pokerface zo slecht kan bewaren. Ik kan me natuurlijk ook omdraaien en weer weg gaan, maar ja, we zijn er nou toch, laten we dan maar wat gaan drinken.

We nemen plaats aan de bar en hij begint met me te vertellen dat hij een zere keel heeft en bang is dat hij ziek wordt, hij drinkt daarom geen alcohol. Ik vertel hem dat ik straks ga joggen – en dat doe ik ook – dus voor mij ook geen alcohol. We bestellen een Ginger Ale en een Coca Cola Light, in een champagnebar. Geweldig. Je kunt je voorstellen dat de barman even een wenkbrauw optrekt.

Robert en ik worstelen om een gesprek gaande te houden en verder dan hardlopen en politiek komen we niet

‘Klaar?’ vraag ik als ik mijn drankje op heb en hij het zijne bijna.

‘Ja.’ Hij slaat het laatste beetje cola achterover.

‘Oké. Dank je wel dat je de tijd hebt genomen om me te ontmoeten,’ zeg ik uitermate beleefd, want dat fatsoen heb ik dan wel.

‘Ja, dank je wel.’

‘Succes met die verkoudheid!’

‘Ja.’

‘Dag!’

Dus ja… ik heb een hele leuke champagnebar ontdekt, dat is het meest bruisende dat ik over deze date kan zeggen.