Ik heb dit blog geen recht gedaan de laatste paar weken; de verschijningsdatum van mijn boek komt er aan, en zoals het spreekwoord luidt: de laatste loodjes wegen het zwaarst.

Ik klaag niet! I’m living my dream, maar laat me je in grove lijnen vertellen wat er bij komt kijken, bij zo’n boek, voor het geval je denkt: oh ja, een boek schrijven, dat wil ik ook!!

Het schrijven valt eigenlijk wel mee, maar je moet het wel doen. Ik was laatst op een open dag van de Schrijversvakschool en de directeur zei in zijn introductie: ‘De televisie kun je maar beter de deur uit doen.’ Ik heb al 15 jaar geen televisie meer en ik kom nóg tijd te kort. Het moet meer dan een hobby zijn, het moet een beetje een obsessie voor je zijn, een boek schrijven. Stel jezelf ten doel: 500 woorden per dag. Elke dag. Als je een dag overslaat, dan schrijf je er 1000 de volgende dag.

Het boek Stephen King on writing is een aanrader voor de aspirant auteur. Stephen King schrijft minimaal 2000 woorden per dag en komt zijn werkkamer niet uit voor ze op papier staan. 7 dagen in de week, ook op feestdagen.

Als zijn manuscript af is legt hij het minimaal twee maanden opzij. Na de twee maanden herleest hij het en maakt correcties. In zijn geval, met zoveel ervaring, is één zelfcorrectie-ronde genoeg. Oefening baart kunst.

Ik heb mijn manuscript (iets meer dan 70.000 woorden) in 5 maanden geschreven, ik heb het een aantal weken weggelegd en toen heb ik het vele malen herlezen, gecorrigeerd, uitgebreid, ingekort, enzovoort.

Stephen King laat het vervolgens aan zijn vrouw lezen en kijkt graag naar haar gezichtsuitdrukking terwijl ze dat doet. Ik heb mijn boek aan zes verschillende mensen laten lezen. Ik vond het een beetje raar om naar ze te gaan zitten kijken, dus ik heb ze gevraagd om alles wat in hen opkwam – zoals ‘dit moest ik drie keer lezen’, ‘dit vond ik grappig’, ‘hier verloor ik mijn aandacht’ – in de kantlijn te schrijven.

Met alle zes heb ik apart om de tafel gezeten en heb hen om feedback gevraagd. De opmerkingen en correcties heb ik doorgenomen en verwerkt in het script. Een aantal verhalen heb ik eruit gehaald (en dat zijn de Kill your darlings-verhalen op dit blog geworden).

De versie met 40 dates (maar nog steeds 70.000 woorden) is naar de uitgever gegaan. Een uitgever vinden die tijd en interesse heeft om je manuscript te lezen is ver-schri-kke-lijk moeilijk. Uitgevers krijgen soms wel 30 manuscripten per week binnen. Ik heb mazzel gehad, er was een uitgever die interesse had en het wilde lezen, maar voor de meeste debutanten is dit echt het moeilijkste gedeelte. Ze heeft het gelezen, we hebben het contract getekend en ik heb mijn manuscript ingeleverd. Heel even dacht ik dat daarmee het grootste gedeelte van mijn werk erop zat… niet dus.

Er is een redacteur door het script gelopen en heeft elk woord, elke komma, elke zin op een weegschaaltje gelegd. Ik kreeg een volgekrabbeld pak papier terug en mocht de correcties en suggesties gaan verwerken. Dit vond ik het zwaarste proces. Natuurlijk was ik dankbaar dat iemand de tijd en de moeite had genomen om mijn script te verbeteren, en natuurlijk kwam dit mijn boek ten goede, en ja, de correcties waren allemaal goed en nuttig… maar het was wel 280 pagina’s kritiek! Dat komt emotioneel best hard binnen. Na elke 10 pagina’s moest ik even wat anders gaan doen. Taalkundig heb ik er ontzettend veel van geleerd.

De gecorrigeerde versie heb ik vervolgens hardop voorgelezen aan mezelf. Ik heb het opgenomen en weer afgeluisterd. Daar kwamen nog veel correcties uit, zoals zinnen die niet lekker liepen. Ik kan elke schrijver aanraden zijn of haar werk een keer hardop voor te lezen.

Deze versie ging weer terug naar de uitgever. Nu dan klaar? Nee… hier kwam een zetproef uit (heel mooi om te zien) en daar gaat een persklaarmaker, de ‘komma-politie’, mee aan de slag. Ook daar kwamen weer heel veel correcties en suggesties uit. Fijn, want ondertussen werd het script alleen maar beter en strakker, maar jeetje joh, nog meer kritiek! Alle correcties weer doorgevoerd.

De tweede zetproef.

Samen met een vriendin die het nog niet eerder gelezen had nog een laatste keer goed doorgelezen  (32^ste keer inmiddels?) en nog steeds kwamen we foutjes tegen. Ongelooflijk.

Maar nu… NU ligt het dan echt bij de drukker. Gelukkig, want 2 juni moet het in de boekhandel liggen. We hebben ongetwijfeld nog wat over het hoofd gezien, maar zoals je leest: we hebben ECHT ons best gedaan.

Ondertussen samen met de uitgever: auteur foto’s maken en kiezen. Cover ontwerpen. Catalogus tekst opstellen. Tekst voor de achterflap. Marketing plan. Persbericht. Boekpresentatie.

Dus ja, ik heb dit blog geen recht gedaan de laatste paar weken, maar hopelijk voor een goed doel! Ik ben zo benieuwd wat jullie van New York in 40 dates gaan vinden!