Uitgeven

Piction (Picture + Fiction)

~ Diana Albrink ~ 3 reacties

Misschien lees je het een dezer dagen in AD De Dordtenaar, op mijn auteur pagina of op mijn persoonlijke facebook pagina: ik heb me vastgelegd voor een volgend boek. Ik heb ideeën genoeg gelukkig, zoals een boek over verschillende diëten, of een komisch verhaal gebaseerd op het leven in mijn straat, maar naast een full-time baan en een part-time studie aan de Schrijversvakschool (Open dag op zaterdag 19 maart a.s. Kom langs!) was ik er eerlijk gezegd nog niet aan begonnen, aan dat tweede boek, maar nu moet ik wel. Nu heb ik me vastgelegd.

Het idee is afgeleid van het boek van Sanneke van Hassel, ‘Hier blijf ik’, waarin ze foto’s van Rotterdamse kunstenaars heeft gecombineerd met korte verhalen. Wow, te gek, dacht ik. Wat een leuk idee, om tekst en beeld zo te combineren. Dat wil ik ook.

Eerst dacht ik de foto’s zelf te gaan maken. Helemaal onverdienstelijk ben ik ook niet met de camera, maar toen ontmoette ik Armand Lamée, tandarts en fotograaf, of Tandograaf, zoals ik hem noem, en dacht: is het niet beter zoiets samen te doen? Niets zo motiverend als een man die je achter de broek zit, gewapend met boor en camera natuurlijk.

Het idee is dus als volgt: zwart-wit foto’s van Armand, voornamelijk straatbeelden, met daarbij telkens een verhaal van mij dat betrekking heeft op de foto. Soms zal de foto er eerst zijn en zal ik me daar door laten inspireren, soms zal er eerst een verhaal zijn en zal Armand dit proberen te verbeelden.

Salwa van der Gaag heeft mij geïnterviewd voor AD De Dordtenaar, net als een jaar geleden voor mijn eerste boek, en ze vroeg me: waar haal je je inspiratie vandaan? Ja, goede vraag. Het zijn vaak hele kleine dingen die je ziet, die je hoort: de glimlach van een kind omdat je elkaar even volledig begrijpt door één enkele blik uit te wisselen. De helft van een maf gesprek dat je opvangt in de trein. De boodschappenlijstjes die ik verzamel. Het nieuws. Een sfeerbeeld van een openbare ruimte.

‘Ik luister graag naar muziek als ik in de trein zit of over straat loop,’ vertelde ik Salwa, ‘maar nu laat ik steeds vaker mijn oordopjes uit. Ik let veel meer op mijn omgeving nu ik tientallen verhaaltjes zal moeten gaan schrijven in korte tijd.’

En natuurlijk zullen ook de foto’s van Armand mij moeten inspireren tot een stukje tekst van circa 500 woorden (beetje de lengte van deze blog post). Hopelijk hebben we binnen nu en een jaar een aardige collectie foto’s en verhalen opgebouwd en gaat dit tweede kind vorm krijgen.

Ik zou het leuk vinden als meer schrijvers en fotografen geïnspireerd raken om ook samen te gaan werken. Bestaat dat genre al? Anders doop ik het bij deze tot: Piction.

 

Kick off2
Kick off meeting met Armand Lamée

Mijn tweede boek, in grote ‘lijnen’

~ Diana Albrink ~ 3 reacties

Ik vloek niet snel, maar twee weken geleden stond ik toch even flink te tieren. Ik stond op de weegschaal.

Aan het begin van dit blog schreef ik over goede voornemens, en doelen stellen en over hoe ik vorig jaar twintig kilo lichaamsgewicht was kwijtgeraakt. Dat zijn er uiteindelijk zesentwintig geworden, maar daarvan hebben er acht mij weer teruggevonden. Daarom liet ik mij even wat nare woorden ontglippen.

Ik neem alle verantwoording: elk pondje gaat door het mondje, maar verdorie, niet alles hoeft toch te blijven plakken? Kunnen we niet een dag in de week afspreken waarop mijn lichaam een oogje toeknijpt en zegt: “Oké, meissie, alles wat ik vandaag niet nodig heb, zal ik laten passeren. Oké? Moet je de andere zes dagen wel goed je best doen. Goed?”

(Overigens een hele schappelijke methode die veel mensen daadwerkelijk toepassen: 6 dagen goed opletten en 1 dag nergens op letten)

In de afgelopen weken, nu ik weer een beetje tijd heb om te denken na de lancering van mijn eerste boek, heb ik de volgende twee dingen besloten:

  • Ik ga weer vol frisse moed aan mijn gewicht en gezondheid werken. Er moet in ieder geval twintig kilo af. Het schijnt goed te zijn om je goede voornemens te delen met mensen, dus bij deze, jullie zijn mijn getuigen.
  • Mijn volgende boek wordt iets in de trant van ‘mijn leven in 40 diëten’ en dan gaan we het eens op een vermakelijke wijze hebben over al die verschillende diëten – die vaak vaak lijnrecht tegenover elkaar staan – en mijn (en jullie?) ervaringen.

Eerst dacht ik: wat weet ik nou over lijnen?! Kijk naar me, ik ben er duidelijk heel erg slecht in. Maar toen bedacht ik me: er zijn maar weinig mensen die zoveel ervaring hebben met afvallen als ik. Ik zit al vanaf mijn twaalfde op dieet. Dat overdrijf ik niet want op mijn twaalfde woog ik 120 kilo – en ook dat overdrijf ik niet – dus ja, ik ben niet alleen een zogenaamde dating-professional, ik ben ook een dieet-professional!

Zwangerschapsverlof

~ Diana Albrink ~ 4 reacties

Dinsdag heb ik een kind gebaard. Na anderhalf jaar persen.

Ik heb het over mijn boek; het is afgelopen dinsdag bezorgd in de boekhandel en bij de mensen die het hadden gereserveerd bij bijvoorbeeld bol.com.

Ik heb deze week daarom vrij genomen van mijn werk. Zwangerschapsverlof. Zo zie ik het. Collega’s maken baby’s van vlees en bloed en ik maak een boek.

En net als met een mensenkind is zwangerschapsverlof niet geschikt om bij te komen, baby’s hebben namelijk ontzettend veel aandacht nodig, en boekjes ook! Zwangerschapsverlof is omdat je geen tijd hebt om te werken (en omdat je er fysiek niet toe in staat bent na een echte bevalling).

Maandag was een rustige dag en kon ik even op adem komen. Beetje emailen, beetje aandacht besteden aan de verschillende social media accounts. Een heel ontspannen dag eigenlijk om mij geestelijk voor te bereiden op mijn allereerste radio interview!

Dinsdagochtend was ik om half negen te gast bij Radio Rijnmond. Beluister het interview hier (audio opname onderaan de pagina).

Met de ‘geboorte’ – of verschijning moet ik natuurlijk zeggen – op dinsdag kwamen er de nodige felicitaties. Hartverwarmend, maar ik kan je vertellen dat ik de hele dag op de diverse social media platformen heb doorgebracht, in mijn verschillende email inboxen en op de whatsapp. De dag vloog voorbij, bijna volledig doorgebracht in de virtuele wereld. Niet erg want het stormde behoorlijk in de echte wereld!

Woensdag hebben Eduard de Boer (De ReputatieCoach) en ik, de ReputatieCoaching Podcast aflevering 131 voorbereid, tenminste, mijn gesprekje met hem wat hierin is verwerkt (beluister het resultaat hier).

Als je een online reputatie op wilt bouwen, om wat voor reden dan ook, dan kan ik je aanraden alle andere 130 afleveringen ook te beluisteren of je in ieder geval (gratis) te abonneren op de podcast via bijvoorbeeld iTunes, zodat je ze niet meer mist. Nuttige tips voor onder andere ondernemers en bloggers!

Diezelfde middag had ik een interview met het plaatselijke weekblad De Stem van Dordt. Het stuk zal waarschijnlijk 10 juni geplaatst worden. http://www.deweekkrant.nl/de_stem_van_dordt

Woensdag heb ik ook gebruikt om een aantal exemplaren van mijn boek te signeren en te verpakken voor mijn familie, mijn proeflezers en de mensen die mij op een andere manier hebben geholpen.

Verder is het deze week: goed slapen, veel sporten en gezond eten, want het klinkt misschien niet als veel werk, maar het is topsport!

Vandaag is het donderdag en vanavond wordt mijn boek feestelijk gepresenteerd in boekhandel Vos & van der Leer in Dordrecht. We verwachten ongeveer 100 mensen, dus dat wordt reuze gezellig! (Bekijk de foto’s hier)

Deze dag begint met een interview voor de website van het blad Libelle (lees het hier). Dan in de middag, rond 15.30 uur, ben ik te gast bij Radio EenVandaag (beluister het hier). Met het openbaar vervoer kom ik niet op tijd terug in Dordrecht voor mijn eigen boekpresentatie, dus heeft de redactie van Radio EenVandaag – heel attent – een taxi voor me geregeld om me terug te brengen. Dat wordt met zwaailichten over de A27! Ha!

Ik was weer gewend aan het Nederlandse ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’, maar mijn New York attitude komt meteen weer bovendrijven na deze week!

😉

Bezint eer ge begint

~ Diana Albrink ~ Een reactie plaatsen

Ik heb dit blog geen recht gedaan de laatste paar weken; de verschijningsdatum van mijn boek komt er aan, en zoals het spreekwoord luidt: de laatste loodjes wegen het zwaarst.

Ik klaag niet! I’m living my dream, maar laat me je in grove lijnen vertellen wat er bij komt kijken, bij zo’n boek, voor het geval je denkt: oh ja, een boek schrijven, dat wil ik ook!!

Bron: www.sun4ever.info
Bron: http://www.sun4ever.info

Het schrijven valt eigenlijk wel mee, maar je moet het wel doen. Ik was laatst op een open dag van de Schrijversvakschool en de directeur zei in zijn introductie: ‘De televisie kun je maar beter de deur uit doen.’ Ik heb al 15 jaar geen televisie meer en ik kom nóg tijd te kort. Het moet meer dan een hobby zijn, het moet een beetje een obsessie voor je zijn, een boek schrijven. Stel jezelf ten doel: 500 woorden per dag. Elke dag. Als je een dag overslaat, dan schrijf je er 1000 de volgende dag.

Het boek Stephen King on writing is een aanrader voor de aspirant auteur. Stephen King schrijft minimaal 2000 woorden per dag en komt zijn werkkamer niet uit voor ze op papier staan. 7 dagen in de week, ook op feestdagen.

Als zijn manuscript af is legt hij het minimaal twee maanden opzij. Na de twee maanden herleest hij het en maakt correcties. In zijn geval, met zoveel ervaring, is één zelfcorrectie-ronde genoeg. Oefening baart kunst.

Ik heb mijn manuscript (iets meer dan 70.000 woorden) in 5 maanden geschreven, ik heb het een aantal weken weggelegd en toen heb ik het vele malen herlezen, gecorrigeerd, uitgebreid, ingekort, enzovoort.

Stephen King laat het vervolgens aan zijn vrouw lezen en kijkt graag naar haar gezichtsuitdrukking terwijl ze dat doet. Ik heb mijn boek aan zes verschillende mensen laten lezen. Ik vond het een beetje raar om naar ze te gaan zitten kijken, dus ik heb ze gevraagd om alles wat in hen opkwam – zoals ‘dit moest ik drie keer lezen’, ‘dit vond ik grappig’, ‘hier verloor ik mijn aandacht’ – in de kantlijn te schrijven.

Met alle zes heb ik apart om de tafel gezeten en heb hen om feedback gevraagd. De opmerkingen en correcties heb ik doorgenomen en verwerkt in het script. Een aantal verhalen heb ik eruit gehaald (en dat zijn de Kill your darlings-verhalen op dit blog geworden).

De versie met 40 dates (maar nog steeds 70.000 woorden) is naar de uitgever gegaan. Een uitgever vinden die tijd en interesse heeft om je manuscript te lezen is ver-schri-kke-lijk moeilijk. Uitgevers krijgen soms wel 30 manuscripten per week binnen. Ik heb mazzel gehad, er was een uitgever die interesse had en het wilde lezen, maar voor de meeste debutanten is dit echt het moeilijkste gedeelte. Ze heeft het gelezen, we hebben het contract getekend en ik heb mijn manuscript ingeleverd. Heel even dacht ik dat daarmee het grootste gedeelte van mijn werk erop zat… niet dus.

Er is een redacteur door het script gelopen en heeft elk woord, elke komma, elke zin op een weegschaaltje gelegd. Ik kreeg een volgekrabbeld pak papier terug en mocht de correcties en suggesties gaan verwerken. Dit vond ik het zwaarste proces. Natuurlijk was ik dankbaar dat iemand de tijd en de moeite had genomen om mijn script te verbeteren, en natuurlijk kwam dit mijn boek ten goede, en ja, de correcties waren allemaal goed en nuttig… maar het was wel 280 pagina’s kritiek! Dat komt emotioneel best hard binnen. Na elke 10 pagina’s moest ik even wat anders gaan doen. Taalkundig heb ik er ontzettend veel van geleerd.

De gecorrigeerde versie heb ik vervolgens hardop voorgelezen aan mezelf. Ik heb het opgenomen en weer afgeluisterd. Daar kwamen nog veel correcties uit, zoals zinnen die niet lekker liepen. Ik kan elke schrijver aanraden zijn of haar werk een keer hardop voor te lezen.

Deze versie ging weer terug naar de uitgever. Nu dan klaar? Nee… hier kwam een zetproef uit (heel mooi om te zien) en daar gaat een persklaarmaker, de ‘komma-politie’, mee aan de slag. Ook daar kwamen weer heel veel correcties en suggesties uit. Fijn, want ondertussen werd het script alleen maar beter en strakker, maar jeetje joh, nog meer kritiek! Alle correcties weer doorgevoerd.

De tweede zetproef.

Samen met een vriendin die het nog niet eerder gelezen had nog een laatste keer goed doorgelezen  (32ste keer inmiddels?) en nog steeds kwamen we foutjes tegen. Ongelooflijk.

Maar nu… NU ligt het dan echt bij de drukker. Gelukkig, want 2 juni moet het in de boekhandel liggen. We hebben ongetwijfeld nog wat over het hoofd gezien, maar zoals je leest: we hebben ECHT ons best gedaan.

Ondertussen samen met de uitgever: auteur foto’s maken en kiezen. Cover ontwerpen. Catalogus tekst opstellen. Tekst voor de achterflap. Marketing plan. Persbericht. Boekpresentatie.

Dus ja, ik heb dit blog geen recht gedaan de laatste paar weken, maar hopelijk voor een goed doel! Ik ben zo benieuwd wat jullie van New York in 40 dates gaan vinden!

Goede voornemens

~ Diana Albrink ~ 1 reactie

Een heel goed, gezond en vrolijk 2015 gewenst.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: wat is er gebeurd met goede voornemens? Ik hoor er nooit meer iemand over. Zijn ze uit de mode? Of was mijn omgeving 10.. 20 jaar geleden nog vol goede moed en zijn we nu ouder en sceptischer?

Als ik er nog wel eens hoopvol naar vraag – ‘En? Heb je nog goede voornemens?’ – dan krijg ik een hoop lucht terug: ‘Pffff…’. Alsof ik iets heel raars gezegd heb.

Goede voornemens hebben mij het afgelopen jaar veel goed gedaan: ik ben 20 kilo afgevallen en ik heb een boek geschreven. De truc is, denk ik, dat ik er goede maand-voornemens van gemaakt heb. Kleine stapjes. Een jaar (of ‘nooit meer’) is erg lang, dan word ik al moe(deloos) als ik er aan denk. Maar als je je voorneemt een maand iets te doen of te laten, dan is het te overzien.

Zo heb ik bijvoorbeeld het afgelopen jaar tegen mezelf gezegd:

In januari geen alcohol. Je zou kunnen denken dat dat makkelijk is – december is immers de feestmaand – maar denk aan de nieuwjaarborrels. Bovendien ben ik jarig in januari. Best apart als je huis vol aangeschoten mensen staat en je zelf met een mok thee rondloopt. Voor mij in ieder geval een unieke ervaring.

Februari: 500 woorden per dag schrijven. Dat het niet elke dag zou gaan lukken, dat vergaf ik mezelf bij voorbaat, maar dan zou ik het op een andere dag inhalen. Aan het eind van de maand stonden er in ieder geval (28 x 500 woorden =) 14,000 woorden meer op mijn harde schijf. Toen was ik zo ver gevorderd met het project – in mijn geval het boek New York in 40 dates – dat opgeven geen optie meer was. Het manuscript begon vorm te krijgen en ik wilde doorgaan.

Kortom: is er iets wat je graag zou willen bereiken? Je hoeft niet meteen over een ravijn te springen, neem gewoon kleine stapjes, dan kom je er vanzelf.

‘Een boek schrijven, hoe doe je dat?’ vroeg ik ruim een jaar geleden aan iemand die een boek had uitgegeven. Nu krijg ik dezelfde vraag van anderen. Het antwoord is pijnlijk simpel: ‘Schrijf. Ga zitten en ga schrijven. Je moet het gewoon gaan doen.’ In beweging komen is veel moeilijker dan in beweging blijven.

Dus, wat je ook zou willen bereiken: neem ‘gewoon’ dat eerste kleine stapje in de juiste richting. Succes!

Liefs,

Diana

Welkom

~ Diana Albrink ~ 2 reacties

Een nieuw jaar gaat straks van start en met dit jaar ook mijn blog.

Wie ben ik, en wat mag je verwachten? Het laatste is makkelijker te beantwoorden: Je mag onder andere een column verwachten. Een column zonder een specifiek thema zoals mode of muziek. Ik ben vaak op reis, dus ik zal met regelmaat schrijven over dingen die mij onderweg gebeuren of opvallen. Anekdotes. Misschien dat ik af en toe een oud gedicht zal plaatsen, een recente foto, een brandende vraag, of een favoriet recept. Hoogstwaarschijnlijk zal ik vast een aantal stukken uit mijn boek plaatsen en dat brengt me bij wie ik ben:

Diana Albrink. Aangenaam. Toonbeeld van Hollands welvaren en heel hard op weg naar de 40 (een kwestie van weken).

Lang, lang geleden heb ik een papiertje meegekregen waarop staat dat ik International Marketing Manager ben en die ambitie streef ik op werkdagen na. Buiten kantooruren schrijf ik onder andere. In de loop van 2014 heb ik een manuscript afgerond met de titel: New York in 40 dates. Het boek wordt in het voorjaar van 2015 uitgegeven door Singel Uitgevers. Dat is de planning. Via deze site kun je het proces stap voor stap volgen, maar ik wil mezelf hier – middels een wekelijks stukje – alvast aan je voorstellen en je een voorproefje geven van het boek dat straks in de boekhandel ligt.

Alvast een goede jaarwisseling!

Liefs,

Diana