Zal ik gaan, zal ik niet gaan? Ken je het dilemma? Je bent een beetje koortsig, vage hoofdpijn, lusteloos en soms een heel klein beetje misselijk als je er goed over nadenkt, maar ja, ook weer niet zo ziek dat je echt op bed moet blijven liggen. Je wilt toch zeker geen watje zijn.

Dat het griepvirus het zo goed doet komt door twee dingen, denk ik.

Eén: Wat veel mensen niet weten is dat je het griepvirus overdraagt voordat je goed en wel in de gaten hebt dat je ziek bent. Daarom kan een epidemie een epidemie worden, omdat je niet weet dat je een wandelend massavernietigingswapen bent dat een half bedrijf plat kan leggen.

Twee: Mentaliteit en/of cultuur. Ik voelde me in het verleden, in het Nederlandse bedrijfsleven, altijd té schuldig om me ziek te melden als ik niet kotsend over de rand van de pot hing. Maar sinds mijn jaren in niet New York niet meer! Collega’s aldaar nemen het je namelijk ontzettend kwalijk als je naar kantoor komt.

‘WTF?! Laat je bacillen thuis!’

We krijgen in Amerika (afhankelijk van het bedrijf volgens mij) 5 ziekdagen (en 10 vakantiedagen. Jaja, echt waar). Als je langer dan die vijf dagen ziek bent, word je niet doorbetaald. Het is dus erg egoïstisch als je ziek naar kantoor komt.

‘Neem je ziekdagen op voordat het ons allemaal onze ziekdagen kost.’

Zo had ik er in Nederland nooit over nagedacht, maar het klinkt wel logisch, toch?

Dus ja, dat ik vandaag de hele dag in bed heb gelegen met een kop kamillethee met honing en een goed boek, dat heb ik voor jullie gedaan!

You’re welcome.